دانشمندان دریافتند که چرا زمان به جلو می‌رود نه به عقب!

“جان واکارنو ” دانشیار دانشگاه “گریفس” پیشنهادی طرح کرده است که چرا بین گذشته و آینده فرق است. بنا بر محاسبات او، قوانین فیریک فرقی بین زمان و مکان در نظر نمی‌گیرند ولی از آنجایی که ما زمان را مثل مکان تجربه نمی‌کنیم، یک عاملی باید باعث تفاوت زمان شود. او بر این باور است که پاسخ این سوال، در کلاس خاصی از پدیده کوانتوم وجود دارد.در ادامه با بدندید همراه باشید.

درصورتی‌که در زمان به عقب و یا به جلو بروید، پدیده‌های کوانتومی خاص به یک شکل عمل نمی‌کنند، واکارنو پیشنهاد کرد که این پدیده‌ها، کلید فهمِ جهتِ حرکت زمان‌اند (عدم تقارن یا جهت یکطرفه زمان). به‌طور خاص ذرات زیر اتمی معروف به مزون‌های  “کا” و “بی” اطلاعات جالبی را مهیا می‌کنند.

“واکارو” در یک جمله گفت: “اگر شما می‌خواهید بدانید جهان از کجا آمده و به کجا می‌رود ، باید درمورد زمان بدانید.”

آزمایش‌های روی ذرات زیراتمی در 50 سال گذشته نشان می‌دهد که طبیعت با دو جهت گذر زمان (جلو و عقب ) یکسان برخورد نمی‌کند. می‌توان گفت، ذرات زیراتمی مزون “کا” و “بی” بسته به جهت گذر زمان، کمی متفاوت از یکدیگر رفتار می‌کنند.

برای شروع می‌توان از مثالی بهره گرفت: اگر یک لیوان قهوه روی میز داشته باشید انتظار دارید که همانجا بماند. ممکن است آن را روی میز جابجا کنید  اما همچنان یک لیوان قهوه روی میز خواهد بود. ولی اگر لیوان شروع به تکان خوردن  به سمت داخل و خارج کند، شما متوجه می‌شوید که یک چیز عجیب در حال رخ دادن است.

 تکان خوردن لیوان قهوه چیزی نیست که ما تجربه کرده باشیم چراکه در این‌صورت قانون بقای جرم نقض می‌شود، ولی اگر زمان و مکان دو روی سکه باشند، امکان وقوع این اتفاق وجود دارد و همان‌طور که یک جسم محدود به فضاست (ابعاد و موقعیت دارد) می‌تواند به زمان نیز محدود باشد (ممکن است ظاهر و یا غیب شوند)

وی اضافه کرد: “در ارتباط فضا و زمان، درک فضا آسان‌تر است چراکه فضا واقعا وجود دارد ولی زمان همیشه ما را مجبور به حرکت به آینده می‌کند.”

وی همچنین اشاره کرد: “اگرچه حقیقتا در زمان به سمت جلو در حرکت هستیم ولی همیشه حرکت‌هایی به سمت عقب وجود دارد، به عبارتی دیگر می‌توان گفت که این پدیده نوعی اثر تکان خوردن محسوب می‌شود و این همان حرکتی است که با استفاده از مزون‌های “کا” و “بی” سعی بر اندازه‌گیری آن دارم.”

پروفسور واکارو معادلات مکانیک کوانتوم را اصلاح کرد چراکه نقض بقای جرم یک شرط معلوم در جهان نبود. او اینچنین پی برد که زمان و مکان در این طرح عینا شبیه به یکدیگر عمل می‌کنند. جالب‌تر این‌که وقتی نقض تقارن وجود داشته باشد، معادلات به یک معادله تکمیل یافته می‌رسند که جهان ما را توصیف می‌کند و قانون نقض بقای جرم اساسا از این تئوری می‌آید.

او گفت: “دانستن این‌که چگونه تکامل زمانی به انجام می‌رسد، روزنه جدیدی به سوی ماهیت اساسی زمان باز می‌کند. حتی ممکن است در درک بهتر ایده های عجیب مثل سفر به گذشته نیز به ما کمک فراوانی کند.